کوهزاد زاگرس با راستای شمال باختری- جنوب خاوری که طی همگرایی صفحه عربی و خردقاره ایران در کرتاسه پسین شروع به تشکیل کرده است، نتیجه برخورد قاره- قاره بین خردقاره ایران و صفحه آفریقا- عربی است که همچنان تداوم دارد. این برخورد در زمان میوسن- پلیوسن توسعه یافته است. لرزه­خیزی در منطقه زاگرس جنوبی به منطقه بین دشت ساحلی خلیج فارس و سامانه راندگی زاگرس محدود است. فراوانی زمین­لرزه­ها در زاگرس نشانه تغییر شکل فعال خارج ازتوالی (active out-of-sequence deformation) در این بخش است که در کوهزاد­های برخوردی مشابه نیز آن را می­توان مشاهده کرد. در این مطالعه پارامترهای لرزه­خیزی کمربند زاگرس جنوبی با توجه به رابطه گوتنبرگ- ریشتر ارزیابی و ویژگی آماری زمین لرزه­ها با درنظر­گرفتن توزیع مکانی و زمانی (یا چگالی توزیع زمان و مکان) آنها بررسی می­شود. به همین منظور داده­های پایه مرتبط با گسلش و لرزه­خیزی شامل بزرگای زمین­لرزه، توزیع رومرکز زمین­لرزه­ها و گسل­ها بررسی شد. مبنای این تحلیل، محاسبه پارامتر لرزه­خیزی (b) است که بر اساس بیشینه احتمال محاسبه شد. در این روش توزیع زمانی و مکانی پارامترها، ویژگی تجمعی داده ها (بعد همبستگی) و سطح تنش زمین­ساختی منطقه مرتبط با فرایندهای مختلف لرزه­زمین ساختی متفاوت از دیگر روش­ها لحاظ شده است. با درنظر­گرفتن توزیع رومرکز و بزرگای زمین لرزه­ها، میزان تغییرات پارامتر لرزه­خیزی مناطق کمربند پهنه گسل­های فلسی، مزوپتامین- خلیج فارس و کمربند پیش بوم زاگرس  به ترتیب 64/0>b>61/0، 05/1>b>98/0 و 7/1>b>1 برآورد شده است. بر اساس نتایج تغییرات پارامتر لرزه­خیزی، تغییرات اختلاف تنش بیشینه و کمینه (3σ-1σ) در پهنه زاگرس جنوبی در امتداد سه برش عرضی انتخابی محاسبه و مقادیر (MPa 470-230)، (MPa 296-205) و (MPa 550-60) به دست­آمد.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

برای شناخت الگوهای ضخامت صد بارش سنگین و فراگیر ناحیه بارشی زاگرس جنوبی، از پایگاه داده بارش اسفزاری و داده های ارتفاع ژئوپتانسیل تراز هزار و تراز پانصد هکتوپاسکال بهره بردیم. داده های بارش از 1/1/1340 تا 10/11/1383 شامل 15992 روز و 362 یاخته به ابعاد 14×14 کیلومتر است. در این پژوهش رویکرد محیطی به گردشی به کار رفته است. تحلیل خوشه ای بر روی فواصل اقلیدسی به روش ادغام وارد بر روی داده های ضخامت نشان دادکه چهار الگوی اصلی ضخامت در فراهم نمودن شرایط مناسب بارش های سنگین و فراگیر ناحیه زاگرس جنوبی موثرند که در همه آنها فرود منتهی الیه شرق دریای مدیترانه با کمی تغییر موقعیت دیده شده است و بر روی جنوب غرب ایران منطقه کژفشاری شدیدی را ایجاد نموده که در رخداد این گونه بارش ها نقش مهمی را بازی کرده است.

روش های مختلفی برای ارزیابی ریسک و عملکرد در واحدهای مختلف صنعتی وجود دارد. استفاده از بهترین و جدیدترین روش می تواند دقت در اندازه گیری را افزایش دهد و در نهایت نتیجه آن در بهبود عملکرد مشاهده شود. به همین منظور در این تحقیق به بررسی ارزیابی عملکرد HSE بررسی می شود. به منظور مطالعه موردی شرکت نفت زاگرس جنوبی نار و کنگان انتخاب شد تا واحدهای مختلف صنعتی آن مورد بررسی قرار گیرند. در نهایت پس از بررسی هایی که صورت گرفت نتیجه آن شد که نتایج این مطالعه نشان داد که وضعیت کلی ایمنی منطقه عملیاتی نار و کنگان در سطح خوب می باشد. با این حال در حیطه ارگونومی شرایط عملکردی متوسطی داشته است و ضروری است اصول ارگونومی شامل؛ طراحی ایستگاه ها و پوسچرهای کار، حمل و نقل دستی مواد، کار تکراری و ابعاد تغییر فیزیکی در وضعیت بدن مورد بازبینی قرار گیرد تا وضعیت بهتری در رعایت اصول ارگونومی را در منطقه نار و کنگان شاهد باشیم.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

گسترش ویروس کووید-19، زندگی بشر در کره ی خاکی را به میزان متفاوتی متأثر کرده است. برخی از اثرات این ویروس در حوزه ی فرهنگ روزمره و عمومی قابل رؤیت است. یکی از عرصه های متأثر از این پاندمی، سبک عزاداری است. تغییرات فرهنگی در سبک عزاداری به سبب ماهیت تدریجی خود چندان به چشم نمی آیند مگر اینکه نگاهی فرایندی به آن ها داشته باشیم. در زاگرس میانی و جنوبی که محل اسکان دو ایل بختیاری و بهمئی است؛ تغییرات سبک زندگی به ویژه در برگزاری مراسم سوگواری و سایر کنش های جمعی طی ماه های اخیر به وضوح به چشم می آیند. در میان افراد ایلات مذکور و در شهرستان های ایذه، باغملک و رامهرمز متأثر از گسترش ویروس، یک عقب نشینی احتیاط آمیز و در راستای حفظ بقا در برگزاری مناسک و آیین های جمعی به چشم می آید. هدف این مقاله مطالعه ی مردم نگارانه ی تغییرات رخ داده در این منطقه از منظر ذکر شده است. داده های مطالعه از کار میدانی در ماه های اخیر در مناطق روستایی و شهری ایذه، رامهرمز و باغملک گرد آوری شده است. مشاهدات روزانه، گوش دادن به روایت های مرتبط و حضور یا مشاهده ی مشارکتی در زندگی روزانه و موقعیت های مرتبط با تشییع و سوگ، کمک کرده اند تا یادداشت­های میدانی تولید شوند. بر این اساس تم ها و کدهای تحلیلی شکل گرفتند. نتایج نشان داد که گسترش ویروس، با عقب نشینی از برخی آیین های سوگ، این مراسم را از نظر طول دوره ی برگزاری و جمعیت حاضر در مراسم کوتاه تر کرده و بر پیوندهای خویشاوندی به سبب قطع زنجیره ی همدلی أثر منفی گذاشته است.

این پژوهش برای بررسی اثر تغییر کاربری جنگل بلوط به زراعت بر ویژگی های خاک منطقه نیمه خشک صورت گرفت. ویژگی های کیفی خاک دو کاربری در 15 سانتی متری سطحی مقایسه شد. نتایج نشان داد در اثر تغییر کاربری از جنگل به زراعت، ماده آلی خاک بترتیب از 19/1 به 67/0درصد، پایداری خاک دانه ها از 22/2 به 08/2 درصد و رس قابل انتشار خاک از 4/2 به 87/22 درصد تغییر یافت. این نتایج نشان از کاهش شدید کیفیت خاک در اثر جنگل تراشی داشت. با حذف جنگل از یک سو چتر حفاظتی مقابل نیروی قطرات باران حذف و از سوی دیگر ورود ماده آلی به سطح خاک کاهش و سبب کاهش پایداری خاک دانه و افزایش رس قابل انتشار شد. رس قابل انتشار، سبب ایجاد سله سطحی و تسریع فرسایش خاک گردید. در اثر کاهش ماده آلی، جرم مخصوص ظاهری نیز افزایش یافت. هم چنین مقدار سنگ ریزه، شن، سیلت درشت و ریز در جنگل به ترتیب از 3/6، 56، 6/12 و 4/5 درصد به 6/35 و 3/64 و 6/14 و 5/2 درصد در اراضی زراعی تغییر یافت. برخورد مستقیم نور خورشید و گرمای بیشتر خاک به ویژه در فصول گرم، سبب تسریع در تصعید نیتروژن خاک شده و علی رغم افزودن کودهای نیتروژنه به اراضی زراعی، مقدار نیتروژن در خاک های زراعی کاهش یافت. تحلیل داده ها به مؤلفه های اصلی نشان داد که عامل های مختلفی در اثر تغییر کاربری در چرخش واریمکس ها اثرگذارند. حذف جنگل عامل اصلی تغییر ویژگی های خاک و کاهش شدید کیفیت اراضی بود. تغییر کاربری نه تنها سودی برای تولید بیشتر مواد غذایی ندارد بلکه با تخریب کیفیت اراضی، سبب ایجاد سیل و افزایش رسوب از این مناطق می شود.

منطقه کوهستانی کهگیلویه و بویراحمد به دلیل موقعیت قرارگیری اش در حدفاصل خوزستان، فارس و اصفهان اهمیت فراوانی در باستان شناسی به خصوص باستان شناسی کوچ نشینی دارد. به دلیل آب و هوای مناسب و چراگاهای حاصلخیز این منطقه، از دیرباز اجتماعات کوچ رو در آن ساکن شده اند. در بررسی های باستان شناختی انجام گرفته در این منطقه در سال های اخیر، محوطه های استقراری متعددی که به صورت موقت (فصلی) مورد استفاده این جوامع کوچ رو قرار گرفته است، شناسایی شده اند که یکی از مهم ترین آنها، محوطه کمبوس بناری در بخش چرام استان کهگیلویه و بویراحمد است که در راستای تعیین عرصه و حریم این محوطه در سال 1388 به طور دقیق مورد بررسی نگارندگان قرار گرفته است. در مقاله حاضر به نتایج بررسی این محوطه از دیدگاه باستان شناسی و قوم باستان شناسی پرداخته شده است. نکته جالب توجه در محوطه کمبوس بناری و در محوطه های هم دوره با آن، استفاده از سفال معروف به سفال منقوش دوره اسلامی است.